Afgelopen zondag werd er in 150 landen gedemonstreerd om aandacht te vragen voor de klimaatverandering. Niet geheel toevallig, want vandaag dinsdag 23 september, zullen in New York de regeringsleiders van 120 landen in een VN top bijeenkomen.
Ik onderschrijf vreedzame demonstraties. Ik vind het een goed middel om aandacht voor een probleem te vragen, hoewel ik zelf niet zo’n roeper ben in mensenmassa’s. Actie verwachten van je regeringsleiders ten aanzien van de milieuproblematiek mag, moet zelf. Omdat we de planeet leefbaar moeten houden, voor onze kinderen en hun kinderen.
De top zal in het teken staan van reductie van uitstoot van kooldioxide en andere broeikasgassen. En terecht. We kunnen niet alle fossiele brandstoffen uit de grond blijven trekken, zonder de gevolgen daarvan te overzien. Als doorsnee burger ben ik daarover ongerust. Heel ongerust. En ja! Er dient, meer dan nu het geval is, een stimulering te komen voor het ontwikkelen en toepassen van alternatieve brandstoffen. Maar zou het niet beter zijn om naar het begin van de keten te kijken? Zorgen dat we minder consumeren? Zodat er minder geproduceerd hoeft te worden? Zouden we niet eens een keer met een heel andere bril naar onze economie moeten kijken, waarin ‘groei’ het doel is? Moet onze welvaart nog meer toenemen? Met nog meer consumeren tot gevolg?
Ik ben geen econoom en redeneer slechts met mijn boerenverstand. Wat ik wel weet is dat ik geen regeringsleider nodig heb om tot actie te komen. Als individu neem ik mijn verantwoording, door het maken van bepaalde keuzes. En mijn keuze is minder. Minder van alles te bezitten. Oh. En helpen we door minder uit te geven, daarmee de economie nog verder om zeep? Ik weet het niet. Misschien moeten we ons eerst afvragen welke of beter: wiens! belangen er mee gemoeid zijn om aan het huidige systeem van productie en consumeren vast te houden. Niet het jouwe. En ook niet van jouw kinderen.
Laten we voor een zachte revolutie kiezen. Trek je eigen plan. Word je bewust van wat je aanschaft. En waarom.
Mericuleus 